Wstępne rozpoznanie można ustalić na podstawie dolegliwości. Jednak do ustalenia diagnozy niezbędne są badania dodatkowe. Najistotniejsze to: spirometria z próbą rozkurczową, prowokacyjne testy wziewne, testy skórne i poziom swoistych przeciwciał w surowicy krwi.
Leczenie w astmie jest ściśle uwarunkowane stopniem choroby. Jego najważniejszym składnikiem są różnorodne metody leczenia przeciwzapalnego. W większości metody lecznicze mają charakter objawowy i ze względu na przewlekły charakter choroby zwykle muszą być stosowane przez długi czas. Opanowanie objawów określa się mianem kontroli astmy.
Zasadnicze znaczenie w procesie leczenia ma unikanie kontaktu z czynnikami wywołującymi napad astmy u chorego. Ponieważ zwykle nie jest to wykonalne, w niektórych przypadkach stosuje się leczenie odczulające, jedną z metod immunoterapii.
Z uwagi na utrudnienia w leczeniu przyczynowym, stosuje się zazwyczaj leczenie objawowe. W leczeniu napadów astmy stosuje się leki rozkurczające oskrzela, a w długotrwałej terapii leki przeciwzapalne.
Obecnie dominującą metodą podawania leków jest metoda wziewna. Ma ona tę istotną zaletę, że minimalizuje negatywne działania niepożądane. Stosowane są inhalatory dozowane, turbuhalery, a niektórzy chorzy wykorzystują metodę podawania leków w nebulizacji. W ciężkich postaciach choroby niezbędne jest także zastosowanie leków o działaniu ogólnoustrojowym, podawanych w postaci tabletek, zastrzyków lub kroplówek.
