Chloroprotyksen (Chloroprothixene, Taractan, Truxal) odznacza się słabym wpływem neuroleptycznym i silnymi właściwościami uspokajającymi i nasennymi. Zaliczany jest do tzw. hamujących leków neuroleptycznych (podobnie jak perfenazyna, promazyna, lewomepromazyna). Wykazuje także pewien wpływ przeciwdepresyjny, słabszy jednak od trójpierścieniowych leków z grupy imipraminy. Podany pozajelitowe w stanach ostrego niepokoju i podniecenia działa silnie uspokajająco. Klopentyksol (Clopenthixol, Sordinol, Ciatyl), zbliżony w działaniu do poprzedniego leku, także wykazuje działanie uspokajające i nasenne. Porównywany jest pod względem charakteru działania do perfenazyny. Wywołuje działanie adrenolityczne (stąd możliwość spadku ciśnienia) i stosunkowo silne działanie cholinolityczne. Stosowany jest w psychozach przebiegających z podnieceniem. Okazał się jednak mniej skuteczny niż przypuszczano pierwotnie. Flupentyksol (Flupenthixol, Depixol) jest neuroleptykiem o długotrwałym działaniu, działa przeciwdepresyjnie i przeciwlękowo. W przeciwieństwie do poprzednio omówionych leków z grupy tioksantenu nie działa uspokajająco i nasennie.
