Antybiotyki, jak i inne leki chemioterapeutyczne, np. sulfonamidy, pochodne furanu, kwas nalidyksowy, wymagają przestrzegania odpowiedniego odstępu czasu w podawaniu leku, charakterystycznego dla niego. Odstępy te wynoszą zazwyczaj 6, 8, 12 i 24 h. Tak dawkując antybiotyki otrzymuje się odpowiednie ich stężenia we krwi i tkankach. Odstęp czasu jest. również uzależniony od okresu półtrwania danego antybiotyku. Okres ten nie jest wielkością stałą, niemniej jego znajomość jest ważna dla ustalenia sposobu podawania. Dawkowanie antybiotyku zależy ponadto od wielu innych czynników, m.in. od rozpoznania klinicznego, wieku, płci oraz ogólnego stanu chorego. Wszelkie schorzenia wątroby i nerek mogą w istotny sposób zmieniać szybkość metabolizowania oraz wydalania antybiotyków z organizmu. Okres półtrwania antybiotyków u chorych z niewydolnością wątroby i nerek ulega znacznemu wydłużeniu. Wpływa to zasadniczo na zmianę dawkowania, np. u ludzi zdrowych okres półtrwania dla penicyliny benzylowej wynosi około l h, natomiast u chorych z niewydolnością nerek (przy klirensie kreatyniny W ml/min) wydłuża się do 6 h. Dla innych antybiotyków, np. aminoglikozyd owych czy tetracyklin, różnice te są znacznie większe. Dawkę antybiotyku należy wówczas zmniejszyć, a odstęp między podawaniem kolejnych dawek odpowiednio zwiększyć. Niektóre antybiotyki, ze względu na swe działanie hepatotoksyczne i nefrotoksyczne, nie mogą być podawane. Do antybiotyków hepatotoksycznych zaliczamy: chloramfenikol, ryfampicynę, tetracykliny, szczególnie podawane dożylnie, oraz niektóre leki przeciwgruźlicze, jak kwas p-ami-nosalicylowy i pirazynamid. Natomiast do antybiotyków nefrotoksycznych zalicza się m.in. antybiotyki aminoglikozydowe, polimiksyny, tetracykliny, amfoterycyne, wankomycynę.
