W ostatnich latach nastąpiły postępy w leczeniu depresji jednakże są przypadki, wobec których lekarze są bezsilni. Często trudno jest stwierdzić dlaczego stosowane metody leczenia nie odnoszą oczekiwanych skutków. Dopiero niedawno zwrócono uwagę na fakt, że niepowodzenia w leczeniu kobiet mogą być związane z różnicami między płciami. Zasadniczo nie testuje się leków na kobietach w wieku rozrodczym, a dawkę i sposób podawania preparatu ustala się na organizmie mężczyzny. Oznacza to przede wszystkim, że wiedza o działaniu środków psychotropowych jest niekompletna.
Udowodniono że w przypadku kobiet niektóre leki przeciwdepresyjne są mniej skuteczne. Być może wynika to z powodu innego metabolizm w wątrobie, odmiennego ciężaru ciała, ilości krwi, procentu tłuszczu lub innych czynników fizjologicznych.
Według niektórych badań, które przeprowadzono aż 75 procent tych leków przepisywane jest kobietom, bez odpowiedniej wiedzy jak zmieni się jego skuteczność podczas cyklu menstruacyjnego. Co więcej nie wiadomo również, jak klimakterium wpływa na przebieg zaburzeń nastroju i ich leczenie, a także jaka jest interakcja między zastępczą kuracją estrogenową, która stosowana jest w okresie menopauzy, i lekami przeciwdepresyjnymi.
Problemem jest również leczenie depresji wieku podeszłego. Psychoterapia często jest zawodna gdyż uderza ona o niepodatny grunt z tego względu iż osoby starsze nie znają i nie są wstanie poznać zastosowywanych przez psychologów metod. Biorąc pod uwagę farmakologiczne leczenie starszych ludzi, problem tutaj stanowi przede wszystkim dopasowanie określonej dawki danego leku dla konkretnego pacjenta ze względu na jego starzejący się organizm.
